Futbolun kanunu budur: Dayak yemeden dövemezsin. Beş yemeden büyüyemezsin.
Galatasaray da, Fenerbahçe de Avrupa’da bu gerçeği yaşayarak öğreniyor.
Okan Buruk… Bayern ve Tottenham maçlarında “efsuncu” bir hoca moduna girdi. “Ben oyunu domine edeyim, Avrupa’ya güzellik izleteyim” dedi. Sonuç? Kaybettin kardeşim. Futbol romantizm kaldırmaz. Bu sefer akıllandı. Doğru oynadı, akılcı oynadı, kazandı. Futbol dersi vermedi ama sonucu aldı. Bayern maçında büyüleyici bir Galatasaray vardı, alkış aldılar ama mağlup oldular. Bu sefer tam tersini yaptı: büyülemedi ama kazandı. İşin gerçeği budur.
Ama Okan’a bir uyarı: uçma! Uçarsan düşersin. Avrupa’da bu mantıklı oyunu oynarsan ilk 24 adayı olursun, evet. Ama daha fazlası için kadron da, Icardi de yetmez. Kusura bakma, Icardi Türkiye Ligi’nde kral ama Avrupa temposunda zorlanıyor. İlkay, Singo sınıfı geçti; notları belli.
Gelelim Fenerbahçe’ye… Zagreb rezaleti, Kasımpaşa faciası… Sonra toparlanan bir Fenerbahçe. Tedesco yavaş yavaş çözdü. “Bu takım haldır huldur kanat takımı değil” dedi ve gerçeği gördü. Bakın, hocalığı burada ortaya çıktı. “Tarihin en iyi kadrosu” palavralarıyla kandırılmadı, gözünü açtı. Vasat sol bek, delici olmayan orta saha, kanatlarda çalımsız adamlar… Bunlarla tiki-taka falan olmaz. Ne yaptı? Efektif bir 4-2-3-1düzeniyle oyunu kontrol etmeye başladı.
Kerem iki golle maçı taşıdı. Asensio oyun zekâsıyla sahaya damgasını vurdu. Fred’siz orta saha çökmüyorsa sebebi bu. Talisca bile savaş veriyorsa burada hoca doğru iş yapıyor demektir. Ama Brown düşüyor, bu takım için ciddi risk.
Netice itibarıyla… Üç temsilcimizin aldığı galibiyetler bize moral oldu. Ama buradan “Türk futbolu geri döndü” gazına da kimse gelmesin. Daha çok yolumuz var.