Galatasaray’ın Avrupa defteri artık bir utanç romanına dönüştü. Bir zamanlar kıtanın devlerini dize getiren bu kulüp, bugün sahada “rezaletin kitabını” yazıyor. Mimarı kim mi? Maalesef Okan Buruk. Çok beğendiğim bir hoca olan Okan Buruk Galatasaray taraftarı ile beni de rezil ediyor!
Hoca için hep söyledim: “Allah’ın hakkı üçtür.” Avrupa’da üçüncü şansın dedik, “belki bu kez olur” dedik. Olmadı! Hem de utanç verici, ezici, kepaze bir şekilde olmadı. Maçtan sonra klasik ezber: “O geç geldi, şu eksikti, hakem böyleydi…” Bırak hocam, masal anlatma! Sana kadro kuruldu, istediğin transferler yapıldı. Artık bahane üretecek zemin kalmadı.
Bakıyorum, Avrupa sahnesinde hep aynı hikâye: 4–5 yiyip rezil olmak. Yenil ama savaş! Hiç lafım yok. Ama sen savaşmayı bile unutturuyorsun bu takıma. Galatasaray’ın ruhunu Avrupa’dan sildin. Avrupa arenası sahne, Galatasaray figüran!
Hocam, sana bir şey sorayım: Sağ stoper oynayan Sanchez’i sola koymak neyin mantığı? Abdülkerim iyi kötü gidiyor, niye kesiyorsun? Singo daha formasının rengini bilmiyor, sahada kayboluyor. Transfer faciası Sane’nin ısrarı nedir? En kötü hamle, en kötü tercih! Uğurcan desen, performansıyla “bu çocuk gerçekten o bonservise değer mi?” dedirtiyor. Senin elinde oyuncular değil, taraftar akıl sağlığını kaybediyor.
Galatasaray’ın Avrupa’daki tek meziyeti topa biraz daha fazla sahip olmasıydı. O da gitmiş. Gerisi zaten dağınık, ciddiyetsiz, rezalet!
Şimdi buradan açık yazıyorum: Okan Buruk’la ligde başarı gelir, şampiyonluk gelir, derbiler kazanılır. Evet! Çünkü lig kalitesiz, makas açık. Ama Avrupa mı? Kusura bakmayın! Okan Hoca ile Avrupa hayali, Nasreddin Hoca’nın göle maya çalmasından farksız. Olmayacak duaya amin demektir.
Eğer taraftar “bize lig yeter” diyorsa hoca kalsın. Ama “biz Avrupa’da varız” diyorsanız, Okan Buruk’un eline bugün bavulunu verin. Çünkü bu film değil, bu kabus artık!
